JAN BARCIK

Jan Barcik (ps. „Soła”, „Koryciński”) urodził się 22 grudnia 1898 roku w Bielanach. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Kętach. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości na stałe związał się z armią. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920-1921. W jej trakcie był dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. W roku 1922 otrzymał awans do stopnia porucznika, a w sześć lat później do stopnia kapitana. Służył między innymi w 3. pułku strzelców podhalańskich, był także wykładowcą w szkole podchorążych w Ostrowi Mazowieckiej.

W roku 1935, po tym jak uległ wypadkowi, został przeniesiony do rezerwy i podjął pracę jako kierownik Kolejowego Przysposobienia Wojskowego w Katowicach.

Po klęsce Polski we wrześniu 1939 roku wraz z rodziną osiadł w Kętach.

Kiedy wiosną 1940 roku został utworzony obwód oświęcimski ZWZ/AK, Jan Barcik został komendantem placówki Kęty, która funkcjonowała pod kryptonimem „Soła”. Był także dowódcą grupy dywersyjno-partyzanckiej, operującej w rejonie Bielan – Kańczugi. W roku 1942 powierzono mu funkcję oficera taktycznego w Inspektoracie Bielskim (struktura ZWZ/AK nadrzędna w stosunku do obwodu).

Został aresztowany końcem września 1942 roku w Kętach i wraz z innymi towarzyszami walki osadzono go w więzieniu w Mysłowicach. Rozstrzelany przez Niemców na terenie KL Auschwitz 25 stycznia 1943 roku.

JAN BARCIK

Partner wydarzeń