Rankiem 19 kwietnia 1943 roku niemieccy żołnierze weszli do getta w Warszawie, by zacząć jego likwidację. Natrafili na zbrojny opór powstańców, który trwał niemal miesiąc.
W żydowskiej, odgrodzonej dzielnicy Niemcy stłoczyli w szczytowym momencie prawie 500 tysięcy osób. Od połowy 1942 roku wywozili i mordowali Żydów w komorach gazowych w Treblince. Decyzja o likwidacji getta była przyczyną wybuchu powstania. Wówczas w getcie było jeszcze 50-70 tysięcy kobiet, mężczyzn i dzieci.
Walkę o godność z doskonale wyposażonymi żołnierzami niemieckimi (ok. 3000) podjęli słabo uzbrojeni i znacznie mniej liczni powstańcy (1000-1500) z Żydowskiej Organizacji Bojowej i Żydowskiego Związku Wojskowego.
W walkach, które trwały do 16 maja 1943 r. oraz w pożarach wznieconych przez niemieckich napastników zginęło ok. 6 tys. osób. Według szacunków ok. 7 tysięcy Żydów Niemcy zabili na terenie getta. Ci, którzy przeżyli, zostali wywiezieni do obozów zagłady.
Było to pierwsze, zorganizowane wystąpienie przeciwko Niemcom w okupowanej Europie.[/vc_column_text][vc_empty_space][thb_image caption=”true” retina=”retina_size” full_width=”true” alignment=”aligncenter” lightbox=”true” image=”1417″]Informacje o powstaniu warszawskim, dzień po dniu, można znaleźć na stronie internetowej polin.pl[/thb_image]
