JADWIGA DYLIK
Jadwiga Dylik (ps. „Jadźka”) urodziła się 20 października 1915 r. w Bielsku. Przed wybuchem II wojny światowej pracowała jako nauczycielka na Śląsku. Działała w harcerstwie i w Przysposobieniu Wojskowym Kobiet. W czasie niemieckiej okupacji mieszkała w Oświęcimiu, gdzie osiadła jej rodzina. Od początku budowania ZWZ/AK na ziemi oświęcimskiej była włączona w jego struktury. Została łączniczką sztabu obwodu oświęcimskiego tej organizacji. W ruchu oporu uczestniczyły również jej dwie siostry: Alfreda i Ernestyna, a dom Dylików przy ówczesnej ulicy Głębokiej (dzisiaj Ł. Górnickiego) stał się jednym z lokali służących podziemiu.
„Jadźka” znała biegle język niemiecki i topografię Wiednia. Jeździła do tego miasta w celach służbowych. Warto dodać, że podróże te były wykorzystywane również do celów konspiracyjnych. Aresztowano ją właśnie w Wiedniu 4 października 1942 roku i osadzono w więzieniu w Mysłowicach. Alfreda i Ernestyna, ostrzeżone przez innych uniknęły jej losu.* Zdołały zbiec do Warszawy i przeżyły wojnę. Jadwiga Dylik została rozstrzelana przez Niemców 25 stycznia 1943 roku na terenie KL Auschwitz.
* Alfreda i Ernestyna były zagrożone aresztowaniem przez Gestapo nieco później, bo końcem lutego 1944 roku. Miało to związek z aresztowaniem Konstantego Kempy (ps. „Tadeusz”), z którym obie ściśle współpracowały. Obie, szczęśliwym zbiegiem okoliczności, uniknęły tego losu, przedostały się do Generalnego Gubernatorstwa i przeżyły wojnę.
Do tych nowych informacji dotarliśmy dopiero po tym, jak opublikowaliśmy materiał dotyczący egzekucji w dniu 25 stycznia 1943 roku i dzięki tej publikacji. Zatem za jej sprawą uzyskaliśmy nowe źródła (wspomnienia Alfredy i jej córki Aliny Dukowicz) i tym samym poszerzyliśmy stan wiedzy na temat bohaterów ziemi oświęcimskiej.
